Misja
Od 2004 skutecznie wspieramy producentów trzody chlewnej by dostarczali najwyższej jakości żywność z zachowaniem dobrostanu zwierząt, zrównoważonego rozwoju oraz dobrych relacji z otoczeniem.
KRAJOWY ZWIĄZEK PRACODAWCÓW - PRODUCENTÓW TRZODY CHLEWNEJ
Sektor produkcji wieprzowiny przez ostatnie dwie dekady popadał w coraz większe uzależnienie od importu prosiąt, tuczników i wieprzowiny. Obecnie na półkach sklepowych w Polsce 50% produktów wieprzowych jest produkowanych ze świń urodzonych poza naszym krajem.
Jednym z powodów uzależnienia sektora od importu było odrzucenie strategii opracowanej przez branżę w 2013 roku oraz realizacja wizji politycznej, która nakładała na produkcję świń coraz większe bariery administracyjno-prawne. Wieloletnie zaniedbania w planowaniu przestrzennym doprowadziły do przemieszania przestrzeni produkcyjnej z mieszkalno-rekreacyjną wywołując coraz więcej konfliktów na terenach wiejskich. Najbardziej jest to widoczne w postępowaniach administracyjnych o pozwolenie na budowę nowych obiektów inwentarskich, które w dużej części są blokowane przez niezwiązanych z rolnictwem mieszkańców wsi i wspierające ich organizacje ekologiczne. Rolnicy, którzy wykazują dużą determinację i cierpliwość z trudem uzyskują pozwolenia budowlane średnio po 3-5 latach. Niebagatelną rolę w zapaści branży spowodował również brak sukcesów w walce z ASF w związku z obostrzeniami w przemieszczaniu świń oraz ograniczeniami eksportowymi.
W krajowym programie odbudowy, do osiągniecia samowystarczalności w produkcji prosiąt, potrzebujemy 200 tys. nowych miejsc dla macior. Uniezależnienie od importu prosiąt powinno być zasadniczą częścią strategii, gdyż w przyszłości możemy spodziewać się coraz większych ograniczeń eksportu żywych zwierząt (nawet w ramach Unii Europejskiej) na rzecz przewozu mięsa i nasienia.
Ponadto kluczowym elementem strategii muszą być uzgodnienia branżowe w całym łańcuchu dostaw pomiędzy producentami świń (małe, średnie i duże gospodarstwa) i przetwórcami z uwzględnieniem potrzeb konsumentów. Założenia strategii muszą być jednocześnie skonsultowane i przyjęte przez resorty rolnictwa, klimatu i środowiska oraz rozwoju i technologii, gdyż niezbędne będą zmiany przepisów. Tak przygotowana strategia ma szanse na wdrożenie i rozwój sektora.
A. Dargiewicz | POLPIG